پايگاه خبري تحليلي شوش نیوز

تهیه و تنظیم ـ عباس کرم الهی

ساعت7:30صبح روز پنجشنبه 14 شهریورماه 1398 در پنجمین روز از ماه محرم که منتسب است به «حبیب بن‌مظاهر و حضرت عبدالله بن حسن کودک هشت ساله امام مجتبی (ع) و زهیر ابن قین » و همچنین سالروز شهادت آیت الله قدوسی و سرتیپ وحید دستجردی ، آیین سوگواری اباعبدالله الحسین(ع) در نمازخانه ی سپاه ناحیه ی شوش برگزار شد .

به گزارش شوش نیوز :حجت الاسلام علیرضا ذبیح ، استاد حوزه و دانشگاه  شهرستان قم از شاگردان آیت الله مصباح یزدی از این که در جمع سبزپوشان سپاه شوش است ابراز  خرسندی نمود و سپس موضوع و محوریت خود را به مهمترین ویژگی های آدم های عاشورایی اختصاص داد و گفت : در ۲۳ آبان ۱۳۹۲ مقام معظم رهبری فرمود : «اگر همه ی ما عاشورایى باشیم، حرکت دنیا به سمت صلاح، سریع، و زمینه ی ظهور ولى مطلقِ حق، فراهم خواهد شد» از آن روز صدها ساعت تفکر  نمودم  که یاران امام حسین(ع) و یا به عبارتی عاشورائیان چه ویژگی های مشترکی داشته اند  که حضرت آقا می فرماید اگر ما هم عاشورایی باشیم زمینه ی ظهور حضرت ولیعصر(عج) فراهم می شود ؟ در این راستا روایات و احادیث زیادی را مطالعه کردم و به قرآن ، نهج البلاغه و مفاتیح  مراجعه کردم تا توانستم به عمده ترین ویژگی های مشترک اصحاب امام حسین(ع) پی ببرم .

وی افزود : قیام امام حسین (ع) و نهضت حضرت مهدی (عج) در برخی عناصر، مشترک و در برخی شاخصه های دیگر، متفاوت هستند. از نقاط اشتراک این دو قیام، رهبری آن هاست که در هر دو، بر عهده ی امام معصوم است. هدف واحد آنان نیز حاکمیت دین خدا  از دیگر نقاط اشتراکشان است  .

این استاد حوزه و دانشگاه در ادامه خاطر نشان نمود : امام حسین(ع) به خاطر این که یاران واقعی خود را بشناسد عده ای را کنار زد ، برخی را دعوت نمود و حتی برای حذب تعدادی از یارانش  نظیر « زهیر ابن قین» که عثمانی بود و هیچ رابطه ای با امام حسین(ع) نداشت در حجی که نیمه تمام  شد  اسرار کرد ؛ زهیر که اصلا اعتقادی به این چیزها نداشت با دعوت امام حسین(ع) متحول شد و او هم حج را نیمه کاره رها کرد و به عاشورائیان ملحق شد اما چون به خاطر گذشته از امام حسین خجالت می کشید سعی می کرد با امام رو در رو نشود و در جایی اطراف می کرد که با امام حسین فاصله داشته بباشد و اگر هم به مجبور می شد در محلی که امام اطراق می کرد استراحت کند با فاصله ای 500 متری اطراق می نمود .

حجت الاسلام ذبیح در ادامه برای کامل کردن سخنان خود به «جَون بن حُوَی»  غلام سیاه‌پوست ابوذر غفاری و در روز عاشورا امام حسین(ع) جون را از رفتن به میدان بازداشت ولی او خطاب به امام گفت: مگه کن چه فردی با دیگر یارانت دارم ای مولای من؟ درست که سیه چده هستم و وقتی غذایی از امام حسن(ع) و امام حسین(ع) می ماند با لیسیدن آنهاخودم را سیر می کنم ، اما آدم هستم و اگر که نیاز است می خواهم در رکاب مولایم باشم ؛ به خدا سوگند هرگز از شما جدا نمی‌شوم تا خون من با خون شما درآمیزد.» به شنیدن این جمله امام حسین(ع) جون را در آغوش گرفت اشخاصی نظیر زهیر ابن قین و جون نقطه ی مشترکشان « بصیرت ولایت پذیری» بود .

وی در تعریف واژه ی بصیرت عنوان نمود : در قرآن با دو گونه «بینایی ظاهری و باطنی» و به تعبیری قلبی و  مواجه می شویم عقلی و تفاسیر از آن به بصر و بصیرت تعبیر شده است. زمخشری، بصر را نور چشم و قوه بینایی و بصیرت را نور قلب و ابزار تأمل و تفکر می‌داند همان گونه که در آیه ی 198 از سوره ی اعراف آمده است : « وَالَّذِينَ تَدْعُونَ مِنْ دُونِهِ لَا يَسْتَطِيعُونَ نَصْرَكُمْ وَلَا أَنْفُسَهُمْ يَنْصُرُونَ /// و آنهایی را که شما خدا می‌خوانید جز خدای یکتا هیچ یک قدرت بر یاری شما بلکه بر یاری خود ندارند.»

این استاد حوزه و دانشگاه برای اثبات خود با تأسی از روایتی گفت : یکی از اصحاب امام محمد باقر(ع) و امام صادق(ع) به نام «ابوبصر»که نابینا بوده ، وقتی امام صادق(ع)به ابوبصیر فرمود : شما جلوی در بایست و از هر آن کس ه می خواهد وارد شود و یا می خواهد وارد شود تر او بپرسد آیا امام محمدباقر(ع) را امروز ندیده است؟در حالی که امام باقر(ع) جفت ابوبصیر ایستاده بود . ابوبصیر هر کس که میخواست وارد شوش و یا خارج شود همین سئوال را می پرسید اما همه می گفتند ما امام بار(ع) را ندیده ایم تا یک نابینای دیگر به نام « ابو مکفوف »جلو آمد و همین سئوال از او پرسیده شد که در جواب آن نابینا گفت : من امام حمدباقر را می بینم ـ این حضرت جفت شما ایستاده است ؛ پس نتیجه می گیریم که داشتن بصیرت یه بینایی چشم ها نیست بلکه  به عقیده است و داشتن بصیرت الهی ؛ در این مورد آیه ی 104 از سوره ی انعام می فرماید : «قَدْ جَاءَكُمْ بَصَائِرُ مِنْ رَبِّكُمْ  فَمَنْ أَبْصَرَ فَلِنَفْسِهِ  وَمَنْ عَمِيَ فَعَلَيْهَا  وَمَا أَنَا عَلَيْكُمْ بِحَفِيظٍ ///آیات الهی و کتب آسمانی که سبب بصیرت شماست البته از طرف پروردگارتان آمد، پس هر کس بصیرت یافت خود به سعادت رسید و هر کس که کور بماند خود در زیان افتاد، و من نگهبان شما نیستم.»

حاج آقا ذبیح افزود : مشتقات «بصر» 148 بار و واژه بصیرت دوبار در قرآن تکرار شده است. واژه ی بصر نیز در متون اسلامی گاه درباره بینایی ظاهری و حسّی و گاه درباره بینایی باطنی و عقلی به کار می رود. به تعبیر دیگر، مردم از نظر بینش نیز به دو دسته تقسیم می شوند: دسته اول ؛ آن هایی که آینده خود و جهان را نمی بینند، ادراکات شان در محسوسات خلاصه می شود و به تعبیر زیبای قرآن: «یعْلَمُونَ ظاهِرًا مِنَ الْحَیاه الدّنْیا وَ هُمْ عَنِ اْلآخِرَه هُمْ غافِلُونَ /// از زندگی دنیایی اطلاعات سطحی و ظاهری دارند، حال آنکه از آخرت غافل اند». این دسته هر چند به ظاهر بینا هستند، ولی در فرهنگ قرآن و حدیث کور محسوب می شوند. امام علی(ع) در این باره در یکی از سخنرانی های خود در مدینه به این نکته مهم این گونه اشاره می کند: «نه هر صاحب قلبی، خردمند است و نه هر دارنده گوشی شنواست، و نه هر دارنده چشمی بیناست» بصیرت چون بصر برای دیدن نیازمند نور است ، با این تفاوت که نور بصیرت، متفاوت از نور ظاهری است و به «نور‌اللّه» یا «نور حق» و همچنین «نور تجلی»، «نور‌الهام»، «نور وحی» و «نور کشف» نامیده شده است،  بر همین اساس دانشمندان مسلمان گاه از بصیرت به نور الهی اشاره شده در قرآن تعبیر می‌کنند که بر قلب مؤمن می‌تابد: دسته دوم: افرادی که جامع نگر و واقع نگرند؛ هم نزدیک را خوب می بینند و هم دور را، ادراکات آن ها در محسوسات خلاصه نمی شود؛ هم خانه دنیا را می بینند و هم خانه آخرت را. در فرهنگ قرآن و حدیث، این دسته از مردم بینا و بصیر نامیده می شوند. امام علی(ع) این دو دسته از مردم را این گونه معرفی کرده اند: «همانا دنیا، نهایت دیدگاه کوردلان است که آن سوی دنیا را نمی نگرند؛ اما انسان آگاه، نگاهش از دنیا عبور کرده از پس آن سرای جاویدان آخرت را می بیند. پس انسان آگاه [بصیر] به دنیا دل نمی بندد و انسان کوردل، تمام توجه اش دنیاست. فرد بصیر از دنیا زاد و توشه برگیرد و فرد کوردل برای دنیا توشه فراهم می کند».

حجت الاسلام ذبیح در به قوه ی ادراک به عنوان شاکله ی بصیرت افزایی اشاره کرد و  گفت : یک روز پیامبر (ص) در حالی که از کوچه عبور می کرد متوجه کودکی بود که خاک بازی می کند ، پیامبر نشست و با آن کودک خاک بازی نمود از پیامبر پرسیده شد ؛ مولای من چرا اینکار راه انجام می دهی؟  پیامبر(ص) فرمود : «این همبازی امام حسین(ع)هستند .

وی در بخش دوم سخنان خود به بصیرت حضرت عباس در سرزمین کربلا اشاره کرد و گفت :ابوالفضل العباس(ع) در حالی که برادر امام حسین(ع) بود اما وقتی رو در روی امام قرار می گرفت می گفت :«مولایم یا سیدی» هیچوقت از واژه ی « برادر و یا داداش» استفاده نکرد . و  من می خواهم قبل از این که به قمر بنی هاشم بپردازم می خواهم به تفاوت این علمدار کربلا با محمد حنفیه بپردازم ، در حالی که محمد بن حنفیه پسر علی بن ابی طالب بود و عبرتی به امام نزدیک بود همیشه با امام حسین(ع) ستیز داشت که باید امام می شدم در حالی که حضرت عباس (ع) هیچوقت به خاطر « عنوان ، پول و پست و مقام» با امام حسین(ع) چنین صحبت هایی وجود نداشته است . در سرزمین کربلا هم وقتی امام حسین(ع) یکی پس از دیگری  یاران را به میدان می فرستاد و به جایی رسید که غیر از عباس کسی نبود از او پرسیدند چرا عباس را از همان ابتدا به میدان نفرستادی ؟ فرمود « به گفته ی پدرم امام علی(ع) عباس ذخیره ای برای من است و حالا که دیگر یاری ندارم نوبت به عباس رسیده که به میدان رود .»

حجت الاسلام علیرضا ذبیح در جمع بندی سخنان خود اظهار نمود : بصیرت داشتن به مرد و زن ـ پیر و جوان ـ سیاه و سفید و فقیر و غنی نبوده و نیست  و اگر می خواهیم  هم شعار امر به معروف و نهی از منکر را در جامعه پیاده کنیم می بایست پیرو ولایت باشیم .

از دیگر برنامه های این آیین سوگواری می توان به « ذکر مصیبت و نوحه سرایی برادر پاسدار  محمد عینعلی که با سینه زنی سبزپوشان سپاه همراه بود و قرائت زیارت عاشورا توسط حسن صیادی و هاشم رفیعی » اشاره کرد .